Info over de grasparkiet

Info over Grasparkieten.

Wilde Grasparkieten in Australië

De geschiedenis van de Grasparkiet.

De grasparkieten die vandaag de dag bij ons in de huiskamer en in volières worden gehouden, stammen allemaal af van de wilde grasparkiet. Deze fraai gekleurde vogels komen oorspronkelijk uit Australië, waar ze in grote groepen rondtrekken. Het zijn echte nomaden die grote afstanden afleggen, op zoek naar voedsel. Op het menu van de grasparkiet staan de zaden van steppegrassen, die in het regenseizoen zeer snel groeien en bloeien. Wanneer de voorraad graszaden uitgeput is, trekken de vogels gezamenlijk weer verder. Broeden doen de wilde grasparkieten alleen als er voldoende voedsel aanwezig is. Het vrouwtje broedt dan 18 dagen op 3 tot 5 eitjes en de jongen verlaten het nest wanneer ze 30 tot 35 dagen oud zijn.

De eerste wilde grasparkieten werden in het begin van de negentiende eeuw ontdekt. Rond 1840 werden de eerste vogels naar Engeland verscheept door J. Gould. De kleurige vogeltjes werden al snel razend populair bij het publiek en het duurde niet lang voordat deze kromsnaveltjes in heel Europa bekendheid verwierven. Rond 1850 zijn de eerste grasparkieten in Nederland gearriveerd, en tot op de dag van vandaag is het een bijzonder populaire vogelsoort. Deze vriendelijke vogeltjes verleiden ons niet alleen met hun fraaie uiterlijk en vrolijke gekwetter, ook hun sociale gedrag maakt hen gewaardeerde gezelschapsdieren.


De voeding.

-Het basismenu
Het basismenu van de grasparkiet bestaat voor een groot deel uit zaden. Er zijn speciale zaadmengsels voor grasparkieten in de handel. Deze mengsels bevatten voornamelijk milletzaden, gierst en haver. Deze basis voeding bevat noodzakelijke stoffen, zoals koolhydraten, eiwitten, vitaminen en mineralen. Geef per dag een afgepaste hoeveelheid parkietenzaad, indien u teveel geeft loopt u kans dat de parkiet alleen maar de lekkerste zaadjes eruit gaat pikken, en de minder lekkere zaden laat liggen. Daarnaast is het ook goed om dagelijks wat eivoer te verstrekken. Eivoer is te koop in kleine pakjes, maar u kunt het ook zelf maken.
Ook een kalksteen mag niet in de kooi ontbreken, het bevat kalk en fosfor. Het knabbelen aan deze steen is goed voor de snavel, deze wordt dan wat aangescherpt.
Tip: hang de kalksteen niet te hoog in de kooi. De kans bestaat dat de vogel in het midden van het blokje gaat knagen. Een deel van de steen kan dan naar beneden vallen en op het kopje van de parkiet terechtgekomen.
Grit en maagkiezel zijn noodzakelijk voor een goede spijsvertering. Uiteraard moet de parkiet ook kunnen beschikken over vers drinkwater.


-Groente en fruit
De grasparkiet mag elke dag een klein stukje fruit of groenvoer hebben. Groenten en fruit moeten heel goed gewassen worden, dit in verband met aanwezige pesticiden. In principe mogen ze alle fruitsoorten hebben behalve avocado! Deze fruitsoort bevat voor een grasparkiet giftige stoffen.
Groenten vindt de parkiet ook lekker: wortel, een gekookte sperzieboon (zonder zout!), broccoli, blaadje andijvie enz. Sla wil echter bij sommige vogels nog wel eens waterige ontlasting teweeg brengen maar dit is geen diarree. Rabarber bevat een giftige stof voor grasparkieten (calcium oxalaat) niet geven dus! De vogel geeft verder vaak zelf aan wat hij of zij lekker vindt.

-Lekkere tussendoortjes
Bij de dierenwinkel is volop trosgierst te koop. De meeste vogels zijn er dol op maar geef niet meer dan een halve sliert per week. De zaden erg vet zijn en bevatten weinig voedingsstoffen.
Tip: geef ook eens een klein stukje droog brood, een paar elleboogjes gekookte macaroni of enkele korrels gekookte gekookte rijst. Parkieten vinden dit over het algemeen erg lekker! Verder kunt u nog wat beschuitkruimeltjes geven als "snackje". Ook een paar druppeltjes biogarde yoghurt vinden de meeste parkieten erg lekker. Een klein stukje kaas of gekookt vlees (1 x per week) wordt ook erg gewaardeerd!

-Wat een grasparkiet echt nooit mag krijgen
Alle snacks, etenswaar en dranken die voor menselijke consumptie bestemd zijn.

• Dus geen chips, koekjes, ijs, alcohol houdende dranken, chocolade e.d.
Chocolade, koffie en Coca-Cola zijn een waar vergif voor uw vogel. Het bevat naast coffeïne ook theobromine. Laatstgenoemde is een zeer sterk werkende stof, die rechtstreeks op het hart werkt. De concentraties in chocolade en koffie zijn dermate hoog voor een vogellichaam, dat dit vragen om problemen is. Symptomen van een theobromine vergiftiging zijn: braken, diarree, hartritmestoornissen en hyperactiviteit.
• Suikerhoudend voedsel is eveneens slecht omdat de vogels er een verzuring van de krop, of maag- darm infecties van kunnen krijgen. In al deze gevallen wordt de parkiet ziek, of krijgt minimaal een slechtere conditie.
• Zout, o.a. in chips, is eveneens slecht voor uw kromsnaveltje. Een vogellichaam kan deze hoeveelheden zout niet "aan", hetgeen uiteindelijk kan resulteren in nieren die niet meer of slecht werken, met alle gevolgen van dien.
• Alcohol is funest voor een vogel. Niet alleen zijn er vogels verongelukt door "vliegen onder invloed", ook alcohol gebruikt om wondjes te ontsmetten wordt door het vogellichaam opgenomen. Niet zelden ontstaan hierdoor vergiftigingsverschijnselen, zoals slechte coördinatie en braken. Een glaasje rode wijn is gezond voor een mens, voor onze gevederde vrienden geldt dit echter niet!
• Zorg ook dat tabak buiten het bereik van de parkiet blijft!

Kweken & broeden.

-Het broedseizoen
Het broedseizoen voor grasparkieten in hun natuurlijke omgeving in Australië is afhankelijk van de beschikbaarheid van voldoende voedsel en water, dit zal aan het eind of kort na een regenseizoen zijn.
Voor de grasparkieten die hier bij ons die in een buitenvolière zitten begint het broedseizoen eind maart - begin april (afhankelijk van het weer) tot september. Mensen die een kweekruimte hebben of waarvan de parkieten binnen zitten hebben de broedomstandigheden zelf in de hand wat betreft de verlichting en verwarming, waardoor er in principe het hele jaar door gebroed kan worden.
Het wordt aangeraden om je pop niet meer dan twee keer per jaar een legsel te laten hebben. Het is ook niet zo dat u bepaalt wanneer de parkiet wil gaan broeden. Het is niet omdat het broedseizoen is, dat je parkieten er al automatisch klaar voor zijn.
U moet uw parkieten voorbereiden op het broedseizoen.

-Voorbereiding
De grasparkieten bereid je voor door eerst te zorgen dat de daglengte overeenkomt met de natuurlijke daglengte aan het begin van een broedseizoen. Dit is ongeveer een 15 uur. Zorg ook dat je vogels goed, gezond, sterk en uitgerust zijn. Geeft kort voor de broedperiode dagelijks eivoer. Zorg ook dat ze voldoende kalk krijgen.
Breng alle broedkooien en blokken op orde met eventueel een extra schoonmaakbeurt. En als er nog veranderingen aan de broedhokken of blokken of kooien moet gebeuren doe het dan voor je parkieten gaan broeden, zodat je ze niet meer moet storen tijdens het broeden.
Zorg er ook voor dat je grasparkieten de goede leeftijd hebben om te broeden. Een popje moet minstens 1 jaar zijn en niet ouder dan 5 jaar en met een mannetje kan dat vanaf 10 maanden.
Als je de goede voorbereidingen hebt gedaan kun je beginnen met broeden.

-Het broeden
Je parkieten zullen koppeltjes vormen en dan breekt de tijd aan om broedblokken (of nestkastjes) op te hangen.
De afmetingen van een goed nestkastje zijn 15x15x25 cm met een invlieggat van 4 tot 6 cm diameter.
Zorg er ook voor dat je één of twee nestkastjes meer hebt dan koppeltjes, om problemen te voorkomen. Parkieten broeden het liefste op een harde ondergrond dus bodembedekking is niet nodig. Wat wel belangrijk is, is een uitholling op de bodem, waarin het popje haar eitjes kan leggen zodat de eitjes niet weg kunnen rollen.
Als u van in het begin nestcontrole doet, dan wennen de parkietjes daar snel aan en zal het geen problemen geven als je dan even kijkt terwijl ze broeden.
Na het ophangen van de nestkastje begint ook het paren. Een enkele paring is voldoende om alle eitjes te bevruchten. Of de eitjes bevrucht zijn kun je na een vijftal dagen zien op twee manieren:
a. Je kan het aan de kleur zien: als de eitjes melkachtig wit zijn, zijn ze bevrucht. Blijven ze roze doorschijnend dan zijn ze onbevrucht.
b. Je houdt het eitje tegen het licht. Als je dan rode lijntjes ziet lopen in het eitje (dat zijn de bloedvaatjes en het hartje) dan is het eitje bevrucht. Zie je alleen roze doorschijnend dan is het eitje niet bevrucht.
Het eerste eitje mag je een tiental dagen na de paring verwachten en daarna legt het popje om de dag een eitje.
Een parkiet legt gemiddeld een vier tot acht eieren per legsel.

Pas na het leggen van het tweede eitje begint het popje te broeden. Zij broedt dan ongeveer 21 dagen als het eerste kleintje geboren wordt.
Daarna wordt er net zoals er eitjes gelegd zijn om de dag een kleintje geboren. Je kan de kleintjes al een paar uur voor ze uit het ei komen horen piepen. Na de geboorte van de kleintjes gooien de meeste popjes de lege eischalen gewoon het nestkastje uit (ook daar zijn er uitzonderingen).
De eerste dagen worden de jongen gevoed door de moeder met kropmelk.
Kropmelk is een eiwitrijke afscheiding van de kropwand. Na een weekje gaat dan ook het mannetje mee helpen met het voeden van de kuikentjes. En langzaam leren de kuikentjes dan ook om hard voedsel (zaden) te eten en uiteindelijk om geheel zelfstandig te eten.
Na een viertal weken vliegen de kleintjes voor het eerst uit hun nest, waar ze overigens wel iedere avond opnieuw ingaan om de nacht door te brengen. Na 6 à 7 weken zijn de kuikentjes helemaal zelfstandig en kunnen ze bij de ouders weg.

-Het uikomen van het ei

Hier ziet u een reeks foto's van het uitkomen van een ei.

-Broedproblemen

Het broeden loopt niet altijd zoals gewenst als hierboven geschreven.
Er kunnen zich heel wat problemen tijdens het broeden voordoen:

•  Het popje legt geen eieren:
Dit kan komen doordat je popje te dik is of niet de juiste voeding heeft gekregen. Of je parkietje is te jong, of ze heeft geen nestgelegenheid.
•  Het popje legt onbevruchte eitjes:
Er is geen paring geweest, of door verkeerde zitstokken, of de parkietjes zijn teveel bevederd, het mannetje heeft te lange nagels, je parkietjes zijn niet in goede conditie, er is niet voldoende licht.
•  Eitjes komen niet uit:
Dit kan komen door een te grote droogte in het broedblok. Zorg dat de luchtvochtigheid goed is. De aanbevolen luchtvochtigheid is 55/65 procent. Een andere mogelijkheid is dat het embryo is afgestorven.
•  Eitjes worden stuk gebeten:
Dit komt helaas ook voor en deze parkietjes noemen we "eier-eters". Je kan na het leggen van de eitjes de eitjes weghalen je popje een vals ei geven waar ze dan in pikt. Als ze merkt dat ze dit niet stuk kan krijgen dan stopt ze ermee. Ze kan opnieuw met haar eigen eitjes beginnen te broeden. Vaak helpt dit. Als ze dit echter na dit blijft doen kun je het popje jammer genoeg niet meer laten broeden.
•  De kleintjes worden niet gevoed:
De kuikentjes moeten binnen de 12 uur gevoed worden door de pop, anders sterven ze. Het kan zijn dat het popje, als ze voor een eerste keer broedt, geen kropmelk heeft waardoor ze de kleintjes niet kan voeden. Het beste kun je dan de kleintjes onderbrengen bij een ander broedend koppeltje.
•  De kleintjes worden gedood door een van de ouders:
Dit kan komen door een popje dat te zenuwachtig is. Bij het mooi maken van haar blok, of door veranderingen kan ze dan de kleintjes doden. Soms doen popjes dit ook bij iets oudere kuikens, omdat ze opnieuw wil gaan broeden. Ook de man doodt soms de jongen!
•  Kuikens groeien slecht of sterven:
Kleintjes krijgen in het begin kropmelk dat heel eiwitrijk is, daarom is het ook heel belangrijk dat het popje extra eiwitten krijgt. Als er te weinig eiwitten in de kropmelk zitten groeien de kuikens niet goed. Ook kropontsteking kan een doodsoorzaak zijn. Een van de ouders draagt dan een bacterie bij zich die overgebracht wordt op de kuikens. Indien de weerstand van de jongen verzwakt is, kunnen ze sterven.
• Spreidpootjes:
Spreidpootjes kunnen komen door een vitamine gebrek of door een popje dat te zwaar op de jongen ligt en dus eigenlijk het kleintje heeft platgedrukt. In de meeste omstandigheden kun je de spreidpootjes genezen door te zorgen voor voldoende vitaminen en door aan ieder pootje een ringetje te doen en deze te verbinden met een elastiekje zodat de pootjes niet meer uit elkaar kunnen. Dit moet dan een zevental dagen blijven zitten.
•  Legnood:
Legnood wil zeggen dat je parkietje haar eitje niet kan leggen. Dit kan komen door: - of eieren zonder kalkschaal (windei)

- of te vochtige, tochtige behuizing

- of het parkietje is te dik of te jong of te zwak

- of door een plotselinge weersverandering

- of door vitamine gebrek (verkeerde voeding)

Een grasparkietje dat legnood heeft herken je aan het "opgeblazen en stilletjes" in een hoekje van de kooi op de bodem of op haar nestje zit. Met opgezette veertjes en met een hevige, hijgende ademhaling ziet zij er ziek en zielig uit. Ze zal weinig of helemaal niet meer eten.

Als je wilt beginnen met het kweken van grasparkieten zorg dan dat je voldoende ruimte, ervaring en kennis hebt. Kweken is niet altijd zo gemakkelijk als vaak staat beschreven. Het kan heel goed gaan maar er kan net zo vaak van alles fout gaan. Zoals al vaak is gezegd en geschreven: bezint eer ge begint!

Het broedseizoen.

Jaja, het broedseizoen zit er alweer aan te komen!

 En ook bij mij komt het broedseizoen eraan.

zoals ik al in mijn andere bericht heb vertelt, heb ik twee grasparkieten en drie kwartels.
Mijn grasparkieten gaan waarschijnlijk dit jaar hun aller eerste nestje leggen,
want binnen hadden ze altijd ruzie en was er niet echt liefde voor een nestje.
Met dit bericht zal ik jullie op de hoogte houden van het broedproces bij mij!
Dus blijf regelmatig kijken!
Vanaf eind maart waarschijnlijk komen er foto's en filmpjes van het broeden.

Blog over mijn Voliere.

Hallo allemaal,

Dit is mijn allereerste blog (reacties en tips zijn hier altijd welkom).

Deze site gaat over mijn voliere die ik sinds 1 jaar heb.

Mijn Voliere

Mijn Voliere

Mijn voliere is niet erg groot, 1m bij 1m bij 2m (LxBxH).

Het heeft een schuin dak met doorzichtige golfplaten.

Twee wanden zijn van helemaal dicht door hout en twee zijdes zijn open met (12mm) gaas.

Op de bodem ligt niks dus daar groeit gewoon gras.

In de wintermaanden gaan er twee grote plexiglas platen op het bovenste gedeelte van de voliere,

tegen de kou en de wind.

De Bewoners.

Voordat ik vertel welke bewoners erin leven zal ik eerst vertellen waarom ik de voliere heb gebouwd.

Ik heb 2 jaar lang twee grasparkieten in een klein kooitje gehad.

Na 2 jaar kregen mijn grasparkieten ruzie en ik dacht dat het kwam omdat ze z'n kleine leefruimte hadden.

Daarom ben ik die zomer begonnen met het bouwen van een volieretje.

Dus mijn bewoners van de voliere zijn twee grasparkieten (een koppeltje).

Even een fotootje van mijn grasparkieten.

Mijn grasparkieten, (V.L.N.R. Phillip en Pako).

Ik vond de voliere erg leeg dus heb ik als een paar vriendjes voor de grasparkieten, drie kwartels erbij gekocht.

Natuurlijk heb ik ook nog even twee fotootjes van mijn kwartels.

De grijze is het vrouwtje en de witte het mannetje.

Het bruine vrouwtje bij haar huisje (ze hebben twee huisjes).